„Kłamstwo zdąży obiec pół świata, zanim prawda włoży buty.”
Bo tak naprawdę nic nie jest prawdą i nic nie jest kłamstwem. Przywykliśmy do oceniania i sądzenia innych, stworzyliśmy nawet sądy. Ciągle toczą się spory, kto ma rację. A ja wam powiem nikt nie ma racji i każdy ją ma.Faktem jest tylko, że kłamstwo powtarzane wielokrotnie staje się prawdą, ale prawda ma wiekszą moc. Moje przekonanie na temat prawdy ma jeden wynik- każdy z nas jest inny i każdy z nas ma rację. Nie ma też dobra ani zła, człowiek sam je stworzył. Bo człowiek jest po to aby doświadczać i zdaję sobie sprawę, że mnie tu zlinczujecie, jednak nawet palona na stosie powtórzę: czegokolwiek doświadcza człowiek nie jest ani dobrem ani złem, jest jego doświadczeniem. Wiem ,tu jeszcze wchodzi w grę moralność i złe uczynki, lecz myślę, że one wynikają ze stanu umysłu sprawcy i ofiary. Jeżeli osoba doświadcza w swoim umyśle, improwizuje, że zostanie skrzywdzona, znajdzie się sprawca, aby ją skrzywdzić. Jeżeli myśli krążą wokół wybudowania domu, a jesteśmy do tego przekonani, dom powstanie. Jeżeli w naszych myślach króluje nieufność, dostaniemy ją z nawiązką. Wszystko, czego się obawiamy, to przyciągniemy. Sprawca i pokrzywdzony są jednym. I możesz teraz źle o mnie myśleć, możesz mieć o mnie różne zdanie, ale cokolwiek myślisz, na pewno masz rację!
Człowiek zawsze dążył do władzy nad drugim człowiekiem, zawsze chciał być lepszy i zawsze drugiego człowieka zastraszał, stąd powstało wiele instytucji,wypraw krzyżowych, religii. Dążenie do władzy sprawiło, że ludzie zaczęli nawzajem się zastraszać, strach wyzwalał podporządkowanie i pokorę. Dlatego też powstało dobro i zło, i jeden drugiemu skacze go gardła aby udowodnić swoją rację. Tak więc jesteśmy twórcami swojego świata i tak wygląda nasz świat jak nasza wyobraźnia o nim.
To nasze ego uważa się za osobny fragment, żyjący we wrogim świecie i ma zawsze rację. Dopóki nie uświadomimy sobie jego obecności, kieruje naszym życiem. Zawsze ma rację. Jako, że jest odosobnione i otoczone masą innych ego, wszystkich traktuje jak potencjalnych wrogów. Upiera się przy swoich racjach i przekonuje do nich wszystkich wokół. Obraża się i atakuje. A wszystko to z powodu lęku i wiecznego niedosytu. Funkcjonuje na bazie strachu, tworząc opór, żądzę władzy, zachłanność, obronę lub atak. Czy poznajesz ten Twór w sobie ? 😉 Ja próbuję go zrozumieć, ale to takie trudne!
